ریبوفلاوین ماده نارنجی رنگی است که در برابر حرارت، اسید و اکسیداسیون پایدار ولی نسبت به نور و محلول قلیایی حساس است و خواص ویتامینی خود را از دست می دهد. ریبوفلاوین به مقدار زیاد در بدن ذخیره نمی شود ولی بیشترین غلظت آن در کبد، کلیه و عضلات وجود دارد.
نقش ویتامین B2
ریبوفلاوین قسمتی از دو کوآنزیم FMN و FAD است که در فرایندهای بیولوژیک اکسیداسیون و احیاء سلولی شرکت دارند. بنابراین در تولید آب و آزادسازی انرژی در میتوکندری سلول ها فعالیت می کنند.
عوارض کمبود
نیاز و منابع
مقدار مورد نیاز کودکان تا یک سالگی ۰/۴ تا ۰/۶ میلی گرم، خردسالان تا ده سالگی ۰/۸ تا ۱/۲ میلی گرم، مردان ۱/۵ تا ۱/۸ و زنان ۱/۱ تا ۱/۴ میلی گرم در روز می باشد. در دوره بارداری و شیردهی به ترتیب مقدار فوق برای زنان به ۱/۷ تا ۱/۹ میلی گرم افزایش می یابد.
جگر، قلوه، شیر، پنیر، گوشت، تخم مرغ، سبزیجات، غلات و حبوبات از جمله منابع سرشار ریبوفلاوین می باشند. بیشتر ویتامین B2 مصرفی از راه مدفوع دفع می گردد.
ریبوفلاوین مانند سایر ویتامین های گروه B در اثر پخت و پز از بین نمی رود ولی دور ریختن آب مواد غذایی پخته شده باعث هدر رفتن آن می شود.