توسعه امری است مستمر که جنبه های مختلفی نظیر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و غیره را در بر می گیرد. پس جامع نگری یکی از ویژگی های توسعه می باشد. علاوه بر این توسعه اساساً در ذات و جوهره خود، پدیده ای است کیفیت گرا، به همین جهت با رشد متفاوت است. توسعه همچنین به مانند هر پدیده قابل مطالعه ای، از دیدگاه ها و مقیاس مطالعاتی متفاوت نیز برخوردار است به عنوان مثال از دیدگاه های مختلف اقتصادی می توان به آن نگریست و یا در مقیاس های ملی، منطقه ای و شهری به آن توجه نمود. لذا این چنین نظمی، توجه به کار مطالعه تیمی و کارشناسی مختلط را برای معرفت شناسی پدیده ها، هرچه بیشتر می نماید.

انسان سالم، جامعه سالم و زندگی سالم هدف توسعه پایدار است. آسیب‌ها و ناهنجاریهای اجتماعی امروزه از جمله مسایل مهم و اساسی جامعه در حال گذار ما به شمار می روند. پیامدهای اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و امنیتی آسیب‌های اجتماعی بسیار گسترده است. آمارهای نه چندان زیبنده، بیانگر این واقعیت تلخ جامعه امروزی ماست.

آرتریواسکلروز (تصلب شرایین) شایع ترین بیماری شریانی است و به معنی "سخت شدن شریان ها" می باشد. در این اختلال فیبرهای عضلانی و لایه اندوتلیال دیواره شریان های کوچک و آرتریول ها ضخیم می گردد. آترواسکلروز فرایند متفاوتی است که لایه داخلی (لایه اینتیمای) دیواره شریان های بزرگ و متوسط را درگیر می کند. این تغییرات شامل تجمع لیپید، کلسیم، اجزای خون، کربوهیدرات و بافت فیبروز در لایه اینتیمای شریان می باشد. این تجمع مواد را آتروما یا پلاک نیز می گویند. علی رغم تفاوت فرایندهای پاتولوژیک در این دو اختلال، به ندرت ممکن است آنها بطور مجرد ایجاد شوند و بنابراین این اصطلاحات اغلب بجای یکدیگر به کار می روند. با توجه به این که آترواسکلروز نوعی بیماری عمومی شریان ها است، اما در صورت وجود آترواسکلروز در اندام ها، معمولاً در سایر قسمت های بدن نیز مشاهده می شود.

به تازگی تحلیل الگوی غذایی به عنوان روش مکمل به منظور ارتباط رژیم غذایی و خطر بیماری های مزمن مورد استفاده قرارگرفته است. کشف الگوی تغذیه ای کامل، نسبت به تک تک افراد به طور فزاینده ای در امتحان کردن رژیم غذایی و ارتباط بیماری مهم شده اند. شناختن رژیم (رژیم های) مطلوب برای جلوگیری از بیماری مزمن یک حق تقدم سلامت عمومی است. تغذیه نقش مهمی را در حفظ سلامت و پیشگیری از بیماری ها ایفا می کند. یک رژیم غذایی سالم می تواند خطر بیماری های پیشرونده مانند انواع بیماری های قلبی عروقی، سرطان ها و دیابت را کاهش دهد. امنیت غذا و تغذیه زمانی حاصل می شود که همه افراد در همه زمان ها مقدار کافی و با کیفیت از غذاهای متنوع با محتوای مواد غذایی ایمن برای تامین احتیاجات رژیم غذایی مصرف کنند و یک زندگی فعال و سالم توام با بهداشت محیط، سلامت و مراقبت مکفی داشته باشند. تعیین الگوی مصرف مواد غذایی راهنمای مفیدی برای آموزش افراد، ارتقا سواد غذایی و سیاست گذاری های تغذیه ای می باشد و همچنین به محققان کمک می کند تا الگوهای موجود و ارتباط آنها با عوامل خطر بیماری زایی را بشناسند، به علاوه، تحلیل الگوهای غذایی، راهنمای مفیدی برای تدوین توصیه های عملی تغذیه ای به مردم است زیرا شرح توصیه ها در قالب الگوی مصرف غذایی برای مردم قابل فهم تر از بیان آنها به صورت مواد غذایی است. با توجه به اینکه الگوی مصرف مواد غذایی در بیشتر کشورها، نژادها، طبقات اجتماعی و فرهنگ های مختلف با هم متفاوت است و گذار تغذیه ای یک رویداد جهانی به معنی تغییر در کیفیت و کمیت الگوی مصرف مواد غذایی می باشد لذا با توجه به مطالب گفته شده در این مقاله سعی شده است تا با بررسی الگوی تغذیه ای مردم ایران و مقایسه با بعضی از رژیم های غذایی شناخته شده یک الگوی غذایی سالم ارایه گردد.

بیماری دیابت یک اختلال متابولیکی مزمن و پیشرونده است که امروزه یک مشکل سلامتی عمومی و یکی از مهمترین عوامل مرگ و میر در جهان محسوب می شود. این بیماری از نقصان در ترشح هورمونی یا عملکرد انسولین و یا هر دو ناشی می شود و با افزایش گلوکز خون که اغلب با افزایش گلوکز در ادرار، پرخوری و پرادراری است، مشخص می گردد. آسیب مزمن در دیابت شیرین وابسته به افزایش فعالیتهای اکسیداتیو/ التهابی به همراه زنجیره ای از آسیب های بافتی است که منجر به عوارض شدیدتر قلبی و متابولیکی مرتبط از قبیل هایپر و هایپوگلایسمی، کتواسیدوز، نوروپاتی، نفروپاتی، کاردیوپاتی و رتینوپاتی می شود. با این حال، پیشگیری از نابودی انتخابی (آپوپتوزیس) سلولهای بتا در جزایر لانگرهانس پانکراس که تولید کننده انسولین هستند ممکن است راه حلی برای درمان یا به تأخیر انداختن بروز دیابت باشد ارتباط بین بیماری دیابت و گسترش بیماری قلبی - عروقی به خوبی مستند شده است. وجود مشترک بیماری شریان کرونری و شیوع بالا (بیش از ۴۰ درصد) دیابت در بیماران با نارسایی قلبی حاد نشان داده شده است. بیماری قلبی - عروقی منجر به عارضه و مرگ و میر در بیماران دیابتی می شود علی رغم کاهش مشخص در بیماری قلبی - عروقی مرتبط با مرگ در طی دهه های گذشته، یک کاهش کمتر در مقایسه با بیماران غیر دیابتی اتفاق افتاده است. دیابت ملیتوس یک عامل خطر کلیدی برای بیماری قلبی - عروقی است و اکثراً به عنوان یک عامل خطر شریان کرونری باقی مانده است. درباره دیابت و فعالیت های ورزشی اظهار نظرهای متفاوتی بیان شده است. موسسه دیابت کانادا معتقد است که: فعالیت بدنی می تواند به افراد دیابتی کمک نماید تا به اهداف مختلفی دست یابند که شامل آمادگی قلبی - تنفسی افزایش یافته، قدرت بدنی افزایش یافته، کنترل قندی بهبود یافته، مقاومت انسولینی کاهش یافته، پروفایل لیپیدی بهبود یافته، کاهش فشار خون و حفظ کاهش وزن. با توجه به این، در این مقاله سعی شده است تا اثرات تمرینات و فعالیت بدنی گوناگون بر دیابت شرح داده شود و در پایان بهترین نوع تمرین ارائه گردد.

طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، بیماری قلبی عروقی در ایران ۶ برابر سایر کشورهای جهان است. بر اساس آخرین آمارها از سوی سازمان بهداشت جهانی، بیش از ۸۰% بیماری های قلبی عروقی، در کشورهایی با درآمد کم و متوسط، اتفاق می افتد. در ایران، حدود ۱۵ میلیون نفر از جمعیت کشور، به بیماری قلبی عروقی مبتلا هستند و حدود ۵۰ درصد مرگ و میرها نیز به دلیل بیماری های عروق کرونری قلب است.

بیماری های قلبی عروقی (Cardiovascular Disease)، بیماری هایی هستند که بر قلب و عروق خونی تأثیر می گذارند. اختلال بالینی بیماری عروق کرونری قلب، اغلب در نتیجه آترواسکلروز (تصلب شرایین) شریان های کرونری ایجاد می شود. بیماری های قلبی عروقی شامل بیماری شریان محیطی (Peripheral Arterial Disease)، فشار خون بالا (High Blood Presure)، بیماری عروق کرونری قلب (Coronary Heart Disease)، نارسایی قلبی (Heart Failure) و سکته می باشند.

تمرینات پلیومتریک تمریناتی هستند که ابتدا با کمک کشش عضلات بصورت اسنتریکی (برونگرا) و بدنبال آن برگشت هر چه سریعتر اندام بصورت کانسنتریکی (درونگرا) اجرا می گردند. در این نوع از فعالیت ها دامپینگ یا دامنه حرکتی مفصل باید کم باشد. 

تمرینات ورزشی پلیومتریک بر پایه حرکات سرعتی و قدرتی انجام می گیرد. در تمرینات پلیومتریک کشش عضله در شروع حرکت (فاز اول) بایستی با سرعت انجام گیرد، یعنی ابتدا یک کشش سریع و بدنبال آن (فاز دوم) با یک انقباض قوی حرکت به پایان می رسد. 

اجرای بهینه تمرینات پلیومتریک با بهبود عملکرد سیستم عصبی- عضلانی و به‌ منظور افزایش کارایی در ورزش های خاص صورت می گیرد. ورزشکاران با بکارگیری از توان انفجاری، برتری خود در رشته‌های مختلف را رقم خواهند زد.

آیا بارداری با ورزش در تضاد است؟ آیا در حین بارداری از شروع یا ادامه فعالیت ورزشی خود می ترسید؟ 

محققین به اثبات رسانده اند که انجام فعالیت ورزشی برای اغلب زنان باردار مفید بوده و خطری آنها و جنین شان را تهدید نمی کند. با این حال، در این وضعیت خاص سوال اینجاست که آیا فعالیت عضلات شکم مشکلاتی را ایجاد نخواهد کرد؟ آیا دویدن آرام مشکل نخواهد داشت؟ افسانه ها و تصورات غلطی وجود دارند که موجب پافشاری زنان بر دوری جستن از فعالیت ورزشی می گردند. "گرچه وجود ترس موجب بازداشتن زنان از فعالیت ورزشی می گردد"، برای آسایش خاطر شما، در این مبحث بررسی واقعی روی پنج افسانه که از گذشته در خصوص تناسب اندام در حین بارداری وجود داشته را مرور می کنیم:

انجام فعالیت ورزشی روزانه یکی از بهترین روش جهت پیشگیری از ابتلا به دیابت و همچنین کنترل دیابت می باشد. انجام تمرینات ورزشی برای افراد دیابتی و افراد در معرض خطر ابتلا به دیابت از این حیث اهمیت دارد که تعدیل کننده جذب قند خون بوده و موجب سوخت و ساز بیشتر قند شده و دستگاههای بدن که در معرض تخریب قرار دارند را تقویت می نماید. در ضمن فعالیت های ورزشی منظم کمک زیادی به افراد مبتلا دیابتیک در جهت کنترل وزن، تعادل قند خون، افزایش جذب داروهای تجویزی با تحت تأثیر قرار گرفتن بیشتر سلول ها به داروهای کاهنده قند خون (در نتیجه مصرف قند خون و کاهش سطح قند خون)، متعادل نگه داشتن چربی خون و کاهش ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی می نمایند.

گنجاندن فعالیت ورزشی مهم ترین بخش از هر طرح درمان برای دیابت می باشد. دیابت و تمرین ارتباط تنگاتنگی با هم دارند (همبستگی منفی). نکات لازم جهت انجام فعالیت ورزشی برای بیماران دیابتی، دوری جستن از تنش های بیش از حد در شروع فعالیت بدنی و کنترل مداوم قند خون می باشد. لذا برای انجام یک فعالیت بدنی مطمئن بایستی قند خون خود را قبل، در طی و پس از تمرین چک کنید. برای کسب بهترین نتیجه، 

متخصصین حداقل 150 دقیقه فعالیت بدنی در هفته با شدت متوسط را پیشنهاد می کنند. فعالیت هایی نظیر: 

راه رفتن سریع، شنا استقامتی، دوچرخه سواری و ...

در این مبحث، ادامه تمرینات معروف مکنزی که برای تشخیص مکانیکی و درمان درد بکار می روند آشنا می شوید.

ابتلا به کمردرد یا سیاتیک امری شایع در جوامع بشری است که با بهره گیری از روش های درمانی غیردارویی و با کمک تکنیک های حرکت درمانی و طب ورزشی می توانید به مدیریت درد خود پرداخته و از این تمرینات مفید و اثربخش سود ببرید. ادامه تمرینات ....

اگر شما دچار کمردرد یا سیاتیک هستید، می توانید با استفاده تکنیک های حرکت درمانی و مشاوره های یک متخصص طب ورزشی یا فیزیوتراپ ماهر برای مدیریت درد و بهبود جنبش پذیری سود ببرید. متخصصین مذکور احتمالاً تمرینات لازم جهت اصلاح پوسچرتان را بعنوان بخشی از یک برنامه تمرین خانگی برایتان توصیف می کنند. 

در این مبحث از تمرینات معروف مکنزی که برای تشخیص مکانیکی و درمان درد بکار می رود آشنا می شوید. در واقع، متد مکنزی بیش از یک ارزیابی ویژه است و پروتکلی درمانی است، نه انجام ورزشهای تخصصی. با وجود این، اغلب مردم دنیا به اجرای تمرینات مکنزی برای درد پشت یا سیاتیک استفاده می نمایند.

تقریباً از هر 10 نفر، 8 نفر نشانه هایی از کمردرد را حداقل یک بار در طول زندگی خود تجربه کرده اند. استراحت کردن مطلق بلافاصله پس از آسیب، روش پیشنهادی برای تسکین درد و درمان کمر درد بوده که این عمل دیگر توصیه نمی گردد. بهترین پیشنهاد این است که، فرد فعالیت های روزانه خود را پس از یک آسیب دیدگی هر چه زودتر از سر بگیرید. شما درد را می توانید تحمل کنید به شرط این که تمرینات کششی ملایم عضلات پشت را در اولین فرصت به کار گیرید. 

یک برنامه جامع توانبخشی هر دو برنامه تمرین کششی و قدرتی را در بر می گیرد. عضلات شکمی بایستی تقویت گردند، چون آنها در توانبخشی پشت داری نقش مهمی می باشند چرا که به تثبیت انحناهای ستون فقرات کمک می کنند.

حرکات کششی صبحگاهی بهترین و عالی ترین روش برای بیدار کردن عضلات و آماده سازی آنها برای شروع فعالیت بدنی روزانه می باشد. حرکات کششی بدن را ریلکس می کنند و درحالیکه جریان خون به سمت عضلات و مفاصل را تسریع می بخشند و آنها را از حالت سستی و گرفتگی ناشی از خواب شبانه رها می سازند. 

حرکات کششی به شما کمک می کنند تا برای حرکت کردن و انجام فعالیت روزانه مطلوب آماده شوید. گنجاندن حرکات کششی صبحگاهی در برنامه روزانه تان، روشی مثبت برای شروع فعالیت بدنی روزانه می باشد.

التهاب نیام کف پایی در نتیجه پارگی های کوچک بروز پیدا می کند. نیام کف پایی ساختاری صاف و محکمی دارد که به شکل گیری قوس کف پا کمک می کند. التهاب نیام کف پایی ممکن است به دلیل آسیب ناشی از پُرکاری ایجاد گردد و یا ممکن است دلیل واضحی برای آن وجود نداشته باشد. درد ناشی از این آسیب در پایین پاشنه پا متمرکز است و بطور مشخص با برداشتن چند قدم اول در صبح (بعد از خواب شبانه) و یا بعد از یک دوره استراحت طولانی مدت بدتر خواهد شد. پریدن یا اعمال فشار روی پاشنه نیز ممکن است علائم را بدتر و شدیدتر نماید. درمان این آسیب شامل کشیدگی تاندون آشیل و عضلات پشت ساق پا، یخ درمانی، استفاده از داروهای مسکن، استفاده از بالشتک های ژلاتینی مخصوص پاشنه پا، استفاده از آتل های شبانه و استفاده از محافظ های قوس کف پا است که در اکثر مواقع به بهبود آسیب کمک شایانی می نماید.
چنانچه علائم آسیب و درد با استفاده روشهای فوق بهبود پیدا نکرد بایستی به پزشک متخصص رجود کرد.

بازتوانی اسپرین مچ پا به پنج مرحله تقسیم می شود: 

مرحله اول بازتوانی شامل PRICEMM و انجام حرکات اولیه در مچ پا است؛ با حرکت مچ پا با انگشت بزرگ الفبای انگلیسی را با حروف بزرگ بنویسید. فقط مچ پا را به سمت نقطه کشش مناسب حرکت دهید. ایجاد برخی دردها و ناراحتی ها در حین انجام این تمرین طبیعی است، اما درد نباید شدید و غیر قایل تحمل باشد. مرحله اول بازتوانی بطور معمول حداقل 3 تا 7 روز طول می کشد و هدف آن کاهش درد و تورم و بازگشت حرکت به مفصل می باشد.

 مراحل 2 و 3 بازتوانی مچ پا شامل تمرینات افزایش دامنه حرکتی مفصل، مانند تمرینات تعادلی و تقویتی می باشد. هنگامیکه التهاب مچ پا بهبود پیدا کرد و شما توانستید بدون هیچ گونه دردی بایستید و راه بروید، زمان حرکت به مرحله دوم بازتوانی فرا رسیده است. مرحله دوم بازتوانی را با انجام تمرینات کششی مرحله اول شروع کنید و سپس تمرینات تعادلی و تقویتی را انجام دهید و این کار را تا زمان بهبودی (معمولاً بعد از 1 تا 3 هفته) ادامه دهید. در نهایت، تلاش کنید به جایی برسید که تمامی تمرینات مربوط به مرحله 2 و 3 را انجام دهید. اما اگر انجام یک تمرین جدید موجب ایجاد درد شود، تمرین را متوقف کنید و بعد از چند روز دوباره سعی کنید آن را اجرا کنید. برای اسپرین های مچ پا، شما باید علاوه بر انجام تمرینات کششی و تقویتی عضلات پشت ساق پا (دوقلو و نعلی)، تمرینات ویژه مچ پا که در زیر آمده است را نیز انجام دهید:

تاندون آشیل گرچه تاندونی ضخیم و نیرومند است، اما هنگام انجام تمرینات ورزشی و فعالیت های بدنی روزمره ممکن است در معرض نیروی زیاد قرار گرفته و در معرض التهاب یا پارگی قرار گیرد. 

آسیب های تاندون آشیل به دو دسته تقسیم می گردند: آسیب های مزمن (آسیب های ناشی از فعالیت زیاد و پُرکاری) و آسیب های حاد. 

پُرکاری ممکن است موجب شود تا تاندون آشیل به آرامی دچار پارگی گردد. که به این حالت التهاب تاندون آشیل گفته می شود. علائم التهاب تاندون آشیل شامل: درد، تورم، سفتی و خشکی می باشد که بر روی نواحی خاصی (معمولاً در حدود فاصله 2/5 سانتی متری جایی که به استخوان پاشنه متصل می شود) متمرکز خواهد شد. 

درمان اولیه التهاب تاندون آشیل شامل دوری از فعالیت های ناراحت کننده و درد آور و همچنین استراحت می باشد.

در ورزش هایی که ورزشکاران بطور مکرر در حال دویدن و پریدن می باشند، درد جلوی ساق پا بسیار متداول است، بخصوص ورزشکارانی که ورزش های شدید انجام می دهند. شایع ترین علت درد ساق پا هنگام دویدن شین اسپلینت (درد جلوی ساق پا) نام دارد که به آن سندرم استرس داخلی درشت نی (Medial Tibial Stress Syndrome) نیز گفته می شود. به نظر می رسد این عارضه به دلیل افزایش فشار روی عضلات پشت ساق پا اتفاق می افتد. بهترین گام برای شروع درمان، توقف فعالیت به مدت یک هفته، سپس برگشت به فعالیت بطور تدریجی می باشد. استفاده از کفش های ورزشی مناسب هنگام ورزش بسیار حائز اهمیت است.